آلاله

شهید وارسته احمد بهروزی فرزند دلیر و برومند محرم بهروزی در یکم آبان ماه سال هزار و سیصد و بیست و هفت در خطه ی سرسبز و با صفای خمارلو دیده به جهان هستی گشود و در خانواده ای اصیل و با ایمان در کنار آغوش گرم پدر و مادری دلسوز تربیت یافت. شهید بهروزی علاقه‌ی وافری به مسائل اعتقادی داشت و زندگی امامان و پیامبران علیهم‌السلام را سرمشق خود قرار می داد و در محافل سیاسی و مذهبی شرکت می‌کرد تا جایی که توانست در پیروزی انقلاب اسلامی نقش موثری از خود به یادگار بگذارد. این جوان شجاع در سال ۱۳۳۴ جهت تحصیل علم و دانش در دبستان صائب خمارلو مشغول شد و در سال ۱۳۳۸ مدرک چهارم ابتدائی را دریافت نمود و سپس به دلیل محرومیت منطقه و وضعیت نابسامان خانواده ترک تحصیل کرد و مشغول کار شد.

در سال ۱۳۴۷ به خدمت سربازی اعزام شد بعد از دو سال خدمت سربازی اش را تمام کرد او در عرض این دو سال یک بار هم به مرخصی نیامده بود. در سال ۱۳۵۲ ازدواج کرد که حاصل این ازدواج ۴ فرزند (دو پسر و دو دختر) بود. این شهید والامقام در عرصه ی بسیج هم فعالیت بسیاری داشت تا اینکه تصمیم گرفت عازم جبهه های نبرد شود. او از جانب بسیج سپاه پاسداران نیروی زمینی لشکر ۳۱ عاشورا، تیپ یک گردان تیپ مسلم بن عقیل به جبهه های جنگی نور عازم شد او در جبهه فرمانده گروه ضربت بود که پس از رشادت ها و دلاوری‌های مضاعف سرانجام در تاریخ بیستم بهمن ماه سال هزار و سیصد و شصت و یک در استان آذربایجان غربی شهر میاندوآب در درگیری مسلحانه با دشمن ندای حق را لبیک گفت و به میهمانی مولای تشنه لبش حسین (ع) شتافت. او دومین شهید خدا آفرین بود و در زادگاهش خمارلو به خاک سپرده شد و با بال های خونین به سوی معبودش پرواز کرد.

خاطراتی از شهید بزرگوار

شهید احمد بهروزی یکی از سرداران مومن و دیندار زمان خود به حساب می آمد. از همان کودکی به خواندن نماز علاقه ی بسیاری داشت. همیشه سعی خود را می‌کرد که در نماز جماعت و نماز جمعه حضور داشته باشد و معتقد بود که نماز خواندن همراه با دیگر مومنان (نماز جمعه) حال و هوای خاصی دارد. نماز جمعه را یک فریضه ی الهی می‌دانست و شرکت در آن و فیض بردن از آن را به دیگران هم توصیه می کرد. همیشه اطرافیان را به راه راست هدایت میکرد و راضی نمی‌شد که کسی از راه خود منحرف شود و در جهالت زندگی کند تا آن جایی که در توانش بود دست فقرا و یتیمان را می گرفت و یار و یاور مظلومان و ستم دیدگان بود. شهید والامقام احمد بهروزی در کارهای خیر پیش قدم بود. هر کار خیری که به انجام می‌رسید حتماً نام این شهید در ردیف اول نمایان میشد ولی او هدفش از انجام کار خیر رضای خدا بود نه شهرت و مقام؛ شهید همیشه تلاش و پیکار در راه پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی و تحکیم پایه های نظام مقدس را وظیفه ی خود می دانست و برای صیانت از ارزش های انقلابی و اسلامی شبانه روز خود را به تلاش و مجاهدت می‌گذراند و همواره در صحنه های انقلاب شکوهمند اسلامی همانند سایر جوانان این مرز و بوم شرکت داشت. او حتی در روزهای حساس کاری، کار خود را ترک می کرد و در تظاهرات و راهپیمایی های انقلابیون شرکت می‌کرد. او علاوه بر زمینه ی انقلاب در عرصه ی بسیج هم فعالیت چشمگیری داشت. امام خمینی (ره) را معشوق خود می‌دانست و از رهنمودهای آن امام راحل به نحو احسن بهره میبرد، برای ما از امام خمینی (ره) سخن می‌گفت از مشقت هایی که در راه پیروزی انقلاب کشیده بود تعریف می‌کرد. او به گونه ای سخن می گفت که گویی ما آن لحظات را به طور زنده احساس میکردیم.
شهید بهروزی علاقه ی ویژه و عشق و محبت بسیار به سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) داشت و همه ساله بخصوص در ایام عزاداری ماه محرم در هیئت های عزاداری و سینه زنی حضوری فعال داشت.
شهید ایثارگر بعد از اتمام خدمت سربازی اش ازدواج کرده بود که حاصل این ازدواج تشکیل یک خانواده متدین و مذهبی با چهار فرزند بود او با این وضعیت و داشتن فرزند و خانواده باز هم حاضر شد خانواده ی خود را رها کند و به جبهه برود.
او خانواده اش را به خدا سپرده و عازم جبهه های حق علیه باطل شده بود. او با شجاعت و شهامت در مقابل دشمن ایستاد تا ثابت کند که میهنمان ایران جوانانی غیور و دلیر دارد و دشمن هرگز نمی تواند بر آن مسلط شود. او می خواست در این برابر و بی عدالتی که رژیم بعثی عراق برپا کرده گام بردارد و اندک سهمی داشته باشد. او این هدفش را با نثار جان خود در راه اسلام و آبیاری درخت اسلام با خون پاکش تحقق بخشید و خواسته اش از ما این بود که : در خط امام و انقلاب حرکت کنید چون تنها راه سعادت مردم ایران اطاعت از امام می‌باشد...

روحش شاد و یادش گرامی باد...